Czas pracy kierowców jest serią zagadnień regulowanych zarówno przez przepisy prawa polskiego, jak i unijnego. Wśród dokumentów, do których należy odwoływać się w przypadku jakichkolwiek niejasności, prym wiedzie ustawa z 16 kwietnia 2006 roku. Ważne ustalenia zapadły jednak także w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego oraz Rady z roku 2006. Kierowcy w ruchu międzynarodowym są też zobowiązani do przestrzegania przepisów obowiązujących w państwach na terenie których się znajdują, chyba że prawo stanowi inaczej.
Dobowy czas pracy kierowcy
Przepisy prawa dobę definiują nieco inaczej niż moglibyśmy początkowo zakładać. Opierając się o nie można dowiedzieć się, że jej liczenie rozpoczyna się w tym samym momencie, gdy kierowca podejmuje czynności służbowe. Takie podejście może początkowo sprawiać wrażenie niezrozumiałego, okazuje się jednak, że nie jest wcale pozbawione uzasadnienia, chroniąc kierujących pojazdami przed różnego rodzaju nadużyciami.
Te same przepisy zakładają, że w ciągu kolejnych 24 godzin kierowca może wywiązać się ze swoich obowiązków w czasie 13 lub 15 godzin. Oczywiście, oba przedziały nie mogą być stosowane dowolnie. Czas 15 godzin znajduje zastosowanie jedynie wtedy, gdy kierowca może skorzystać z tak zwanego skróconego odpoczynku dziennego, ten zaś wynosi właśnie 9 godzin. Planując dzienną trasę nie można zapominać też o tym, że do czasu pracy (w obu wymiarach godzinowych), wliczane są przerwy. Te muszą wynosić przynajmniej 45 minut i następować po maksymalnie 4,5 godzinie jazdy.
Przepisy prawa a odpoczynek kierowcy
Ważną kwestią związaną z czasem pracy kierowcy jest także ta, która odnosi się do przysługującego mu odpoczynku. Co ciekawe, prawo dość precyzyjnie mówi, z jakim czasem mamy do czynienia definiując odpoczynek jako ten stan, w którym kierowca nie wykonuje obowiązków służbowych. W praktyce oznacza to, że nikt nie może powoływać się na zapisy prawa próbując nakłonić kierującego pojazdem do określonego sposobu wykorzystania tego czasu. Oczywiście, mamy do czynienia z regułą, od której istnieje wyjątek. Jest nim kontrola Inspekcji Transportu Drogowego. Kierowca nie może odmówić poddania się jej powołując się na przysługujące mu prawo do odpoczynku.
Wczytując się w przepisy można szybko natknąć się na informację, zgodnie z którą dobowy czas odpoczynku to 11 godzin. Wzmiankowany już skrócony czas odpoczynku może być wykorzystywany trzy razy pomiędzy dwoma odpoczynkami tygodniowymi. Nie jest to więc możliwość, z której można korzystać w dowolny sposób.
